Unutmamamız ve hatırlamamız için!
Bangladeş, 24 Nisan 2013 – Fotoğraf: Taslima Akhter 24 Nisan hala anılarımda taptaze. Sabah 9’da Rana Plaza’nın çöktüğü haberini aldım ve direkt olarak oraya gittim. İlk başta ne olduğunu anlamasam da vakit geçtikçe olayın vehametini algıladım. Günüm insanlara yardım etmek ve bol bol fotoğraf çekerek geçti, gece yarısı hala enkaz altında insanlar vardı, ve akrabaları yaşlı gözlerle haber bekliyordu. Sabaha karşı saat 2 gibi, göçük altında kalan onlarca cesedin arasında bu çifte rastladım. Vücutlarının alt kısımları betonun altında kalmış, erkeğin gözünden aynı göz yaşı gibi kan akmıştı. Bu kareyi gördüğümden beri, o çift aklımda. Acaba en son ne düşünüyorlardı? Akıllarında aileleri mi vardı yoksa kendilerini mi kurtarmaya çalışıyorlardı, sürekli kendime soruyorum. Kendime bu insanların hayalleri hiç mi önemli değil diye sorup duruyorum. Dünyadaki en ucuz iş gücü onlar diye bu kadar mı değersizler? Tüm dünyadan enkaz altında kalan işçilere yas tutan onlarca mektup aldım. Bu mektuplar beni çok etkiledi ve fotoğrafçı olarak sorumluluklarımı sorgulamama sebep oldu.. Fotoğrafım, protestomdur.